Doğum, sadece bir bebeğin dünyaya gelişi değil, aynı zamanda bir kadının “anne” kimliğiyle yeniden doğuşudur. Bu dönüşüm, kimi zaman çok güçlü ve anlamlı bir bağ hissiyle birlikte gelirken, kimi zaman da duygusal karmaşa, yalnızlık ve kimlik sorgulamasıyla sonuçlanabilir. “Ben kimdim, şimdi kimim?” sorusu, doğumdan sonra pek çok kadının içinde yankılanan ortak bir iç ses haline gelir.

Ben Kimdim?

Anne olmadan önce, kadın bir birey olarak kendi hayatını yönlendiren, ihtiyaçlarını tanıyan ve zamanını kontrol eden biriydi. Kendine özgü ilgi alanları, alışkanlıkları, hayalleri ve rutinleri vardı. Bir sabah uyanıp kahvesini yudumlamak, kitap okumak ya da sadece sessizce dinlenmek gibi basit şeyler bile kişinin kendilik duygusunu besleyen anlardı.

Doğumdan sonra ise tüm bu rutinler kesintiye uğrar. Zaman artık bir bebeğin ihtiyaçlarına göre akar. Geceler uykusuz, gündüzler yoğun geçer. Kadın, daha önce sahip olduğu kontrolü kaybetmiş gibi hissedebilir. Bu da “eski ben”i özlemeye yol açabilir.

Şimdi Kimim?

Anne olduktan sonra, kadınların bir kısmı sadece “anne” kimliğine sıkışmış gibi hisseder. Eskiden zevk aldığı şeyler anlamsızlaşabilir. Sosyal çevreyle iletişim azalabilir. Bu dönemde birçok anne şu cümleleri kendi içinde tekrarlar:

• Kendimi tanıyamıyorum.

• Artık kim olduğumu bilmiyorum.

• Sadece anneymişim gibi hissediyorum.

• Kendim için zaman ayırınca suçluluk duyuyorum.

Tüm bu duygular oldukça yaygındır ve normaldir. Çünkü kadın, yepyeni bir rolün içindedir ve bu rol; hem fiziksel hem duygusal hem de sosyal anlamda büyük bir değişim gerektirir.

Bu Süreçte Ne Yapılabilir?

1. Duygularını kabullen.
Anne olduktan sonra yaşanan kafa karışıklığı, üzüntü ya da yabancılaşma hisleri geçicidir. Bu duyguları bastırmak yerine kabul etmek ilk adımdır.

2. Kendine küçük alanlar yarat.
Her gün kendinle baş başa kalabileceğin kısa zaman dilimleri yaratmaya çalış. Bu zamanlarda seni sen yapan şeylere geri dönebilirsin: müzik dinlemek, yürüyüş yapmak, yazmak, sessiz kalmak.

3. Tüm kimliklerine yer ver.
Sen sadece bir anne değil, aynı zamanda bir eş, bir arkadaş, bir kız evlat ve bağımsız bir bireysin. Anne kimliği çok değerli olsa da, diğer yönlerini tamamen kenara itmek zorunda değilsin.

4. Yalnız olmadığını bil.
Bu süreci yaşayan binlerce kadın var. Duygularını paylaşmak, özellikle benzer deneyimler yaşayan kişilerle konuşmak, içsel yükünü hafifletir. Gerekirse bir uzmandan destek almak da iyi bir seçenektir.

5. Zamanın gücüne güven.
Bebek büyüdükçe rutinler oturur, sen de kendi iç dengenle yeniden buluşursun. Her şey ilk aylardaki gibi kalmaz. Değişim doğaldır ve her değişim, yeni bir dengeyi beraberinde getirir.